Kiedy ostatni raz rozmawialiście o marzeniach dotyczących Waszej organizacji? A próbowaliście odpowiedzieć na pytanie dlaczego jesteście dumni, że razem tworzycie Waszą organizację? Chcemy zachęcić Was do takiej rozmowy według pomysłu, scenariusza, który wypracowaliśmy w Federacji i z powodzeniem zastosowaliśmy w kilku organizacjach członkowskich.
W Federacji wypracowaliśmy pomysł na samoocenę organizacji pozarządowej. Stosujemy go sami, ale zachęcamy też inne organizacje do wypróbowania u siebie. Samoocena to zaproszenie do rozmowy o organizacji. Do rozmowy przeprowadzonej wśród osób, które organizację współtworzą, bowiem samoocena opiera się na przekonaniu, że organizacja pozarządowa jest wspólnotą wszystkich osób w niej aktywnych. A proces samooceny ma wzmocnić i rozwinąć organizację oraz ludzi, którzy ją tworzą, ma pomóc budować wspólnotę, która będzie mogła o sobie powiedzieć, że jest wspólnotą skuteczną.
Czy znajdujemy czas by zastanowić się „nad nami jako organizacją”? Czy rozmawiamy o naszych marzeniach co do organizacji? Czy te same rzeczy rozumiemy jako sukces? I przede wszystkim, czy postrzegamy naszą organizację jako wspólnotę? Samoocena jest zachętą do postawienia takich pytań i ich dyskutowania w gronie członków, wolontariuszy, pracowników, współpracowników i zarządu organizacji. Bardzo często są to pytania, które nigdy wcześniej w organizacji nie zostały zadane. Ale samoocena to także wspólne odpowiadanie na te pytania, uzasadnianie odpowiedzi. Ważne, by każdy w zespole mógł się wypowiedzieć na każde z postawionych pytań. Warto rozmawiać i o tym, co jest dobrą praktyką organizacji, i o tym w jaki sposób się doskonalić.
W proponowanej formie, samoocena to trzy wyraźnie wyodrębnione elementy: 1. spotkanie „stop-klatka”, czyli rozmowa dla której punktem wyjścia są trzy pytania: o jakiej organizacji marzę? co uważam za sukces organizacji? dlaczego jestem dumna/dumny, że współtworzę organizację?, 2. spotkania poświęcone zagadnieniom wskazanym w poszczególnych modułach samooceny (z zastosowaniem arkusza pytań, a dokładniej tych jego części, które zaangażowani w procedurę samooceny wybrali na zakończenie spotkania „stop-klatka”), 3. wykorzystanie wyników.
Narzędzie samooceny nie ma charakteru „akademickiego”, nie jest też koncepcją zapożyczoną z praktyki biznesowej – zostało przygotowane przez zespół roboczy Federacji (przedstawicieli 6 organizacji członkowskich), którzy wypracowane rozwiązanie zastosowali w swoich organizacjach. Każda z tych organizacji ma inny charakter, różny „staż”, inną strukturę i wielkość. Jednak w każdej z nich wypracowane w Federacji podejście do samooceny sprawdziło się.
